OUIJA: 5 stappen (met afbeeldingen)

2024 Auteur: John Day | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-01-30 11:14

Naarmate het Halloween-seizoen nadert, ontstaan er nieuwe projecten. Zoals we goed weten, is Halloween de dag van de doden, een dag die ons herinnert aan degenen die een leegte onder ons hebben achtergelaten. Ons project maakt de verbinding mogelijk met degenen die er niet meer zijn, met degenen die we missen, via een portaal, het Ouija-bord.

We zijn gebaseerd op het idee van het Ouija-bord als een "portaal" om met het hiernamaals te praten, om vragen te stellen, om een interactie te hebben tussen de "geest" en de speler die het bord als communicatiemiddel heeft. Daarom zien we de noodzaak in om niet alleen een geldige en functionele code te maken, maar ook om te begrijpen hoe de speler met het programma zou handelen. Voor wat, voordat we beginnen met programmeren, voeren we een stroomdiagram uit om te weten wat te maken en wat er in elke situatie zou gebeuren.

Ons hoofdidee was dat wanneer de gebruiker het bord aanraakte, dat wil zeggen, wanneer de gebruiker beide handen boven het bord hield en een vraag stelde, de aanwijzer van de ouija naar Ja of naar Niet zou bewegen als antwoord. Voor de code moesten we prestatiebereiken programmeren voor de motor die we wilden gebruiken, aangezien op het bord Ja en Nee tegenover elkaar stonden (één aan elke kant). We wilden ook dat de antwoorden willekeurig zouden zijn, dus moesten we die parameters vaststellen, met een eerdere studie achter de rug.

Stap 1: MATERIALEN

Om dit project uit te voeren, hebben we verschillende elektrische componenten, gereedschappen en materialen gebruikt, zoals de volgende:

1. Elego uno R3. Besturingskaart

2. Breadboard-jumperdraden en Dupont-draad van vrouw naar man

3. Druk-/krachtsensor

4. Protoboard

5. Servomotor

6. USB-kabel

7. Lasersnijmachine

8. Magneten

9. Hout

Voor de constructie van de kist hebben we vier millimeter hout gebruikt. Magneten voor de vakbonden en geëxpandeerd porexpand.

Stap 2: TinkerCad-schema

Hier hebben we ons TinkerCad-schema dat onze code simuleert.

Na de hele aanpak kochten we een kracht-/druksensor en begonnen ermee te experimenteren. De sensor is een heel eenvoudig onderdeel en makkelijk aan te sluiten. Om te begrijpen hoe het werkt, raden we aan het uit te proberen om te zien of het correct werkt, dus we laten je zien hoe je het aansluit en de gebruikte code: foto van de krachtsensor.

Uit het begrip van dit onderdeel concluderen we dat de sensor zou dienen als een sleutel om de reis van de aanwijzer te beginnen en te beëindigen. Dus we leren de uitgeoefende kracht te regelen, van "als" en "anders". Vervolgens bepalen we welk type motor we nodig hebben. Hoewel het Ouija-bord op verschillende manieren kan worden bestuurd, zoals met een stappenmotor, gebruiken we een servomotor omdat we de hoek van de actie willen beperken in plaats van te werken met de stappen die het zal moeten bladeren.

Dankzij het begrip van de druksensor, definiëren we dat de servomotor naar een hoek beweegt (Ja-positie), wanneer er een kracht is tussen 10 en 800. De cursor zal naar de tegenovergestelde hoek bewegen (Geen positie), wanneer de kracht is groter dan 800 en zal terugkeren naar de beginpositie, voor ons de 0-positie (of 90º hoek) wanneer er geen druk op het bord staat. Dat is wanneer de kracht minder is dan 10. Al deze eenheden kunnen worden gevarieerd, afhankelijk van waar de sensor is geplaatst en hoeveel interactie je wilt hebben.

Stap 3: Stroomdiagram en code

#erbij betrekken

int servoPin = 8;

vlotter servoPositie;

float startPositie;

Servo mijnServo;

lange randNum;

int ik = 0;

int DrukPin = A1;

int fuerza;

ongeldige setup() {

// plaats hier je setup-code om een keer uit te voeren:

Serieel.begin(9600);

mijnServo.attach(servoPin);

}

lege lus() {

// plaats hier je hoofdcode, om herhaaldelijk uit te voeren

fuerza = analoog lezen (DrukPin);

als (fuerza > 10) {

i++;

vertraging (100);

als (fuerza < 800) {

vertraging (100);

servoPositie = servoPositie + i;

} anders als (fuerza > 800) {

vertraging (100);

servoPosition = servoPositie - i;

}

} anders als (fuerza < 10) {

ik = 0;

servoPositie = 90;

}

Serial.println(servoPositie);

myServo.write(servoPositie);

}

Stap 4: HOE DE OUIJA TE BOUWEN?

Eerst hebben we de afmetingen van de doos vastgesteld waar alle Arduino-componenten zouden zijn. Uit het Solidworks-programma hebben we een basis gemaakt van 300 mm bij 200 mm en een hoogte van 30 mm. We gebruikten hout van 4 mm dik. Nadat we de plannen hebben doorgegeven aan het bijbehorende programma, snijden we het hout met de lasermachine.

Het Ouija-bord was een ander verhaal. Eerst moesten we op zoek naar een foto of gevectoriseerde illustratie van de planken om deze op het hout te kunnen graveren. We deden hetzelfde voor de cursor. Toen we alle hoofdcomponenten hadden, zijn we begonnen met de introductie van de elektronica. We plaatsten de servomotor in het midden van de doos, de Arduino en het protoboard aan de ene kant (met name aan de linkerkant) en uiteindelijk besloten we waar de druksensor moest worden geplaatst. We plaatsten aan de rechterkant een basis van geëxpandeerd porexpan en daarboven de sensor.

Rekening houdend met de positie van de handen van de gebruiker, plaatsen we er meer porexpan bovenop, zodat wanneer de gebruiker zijn handen erop legt, de interactie plaatsvindt. Wat betreft de verbinding van het bovenste deksel en de doos, gebruiken we kleine magneten die worden vastgehouden door kurkstructuren.

Voor de servomotor hebben we een methacrylaatarm ontworpen met twee spaken: de mini-servomotor en het magneetgedeelte, om niet veel moment in de servo te genereren. Dit stuk kan van andere materialen worden gemaakt en om het te verbinden met de servo-uitrusting gebruiken we Superglue, hoewel we hete siliconen of een aangepaste schroef aanbevelen. Onder de cursor is een magneet gehaakt die wordt aangetrokken door de magneet van de servo, waardoor de beweging mogelijk wordt.

Stap 5: Conclusie

Zodra het werk is voltooid, kunnen we vaststellen dat de methodologie die we hebben gevolgd om het uit te voeren, in twee delen kan worden verdeeld. Aan de ene kant bestond het werk uit de analyse van wat we wilden dat het zou doen, het begrijpen en vertalen van de informatie van zijn reis in een stroomschema. Deze analyse heeft ons geholpen om de structuur van de code te genereren. Dankzij het stroomschema hebben we ons het belang van elke gevolgde stap gerealiseerd en kunnen we het tweede deel van het project ontwikkelen.

Wat het praktische gedeelte betreft, is het een proces van vallen en opstaan geweest, geen lineaire evolutie. Het begrijpen van de functie van elk onderdeel heeft ons geholpen bij het toepassen op het Ouija-bord, omdat er veel manieren zijn om beweging te genereren en interactie uit te lokken. We zijn trots op de manier waarop we de verschillende obstakels hebben aangepakt, zoals de beperking van de hoeken in de servomotor of de manier waarop we de kruising tussen de analoge en elektronische elementen hebben opgelost. De verschillende opties die Arduino biedt, zijn interessant, waardoor we onze ideeën en voorstellen kunnen ontwerpen en realiseren. We realiseren ons hoe gemakkelijk het is om op een vriendelijke manier interactieve producten te maken.