L.A.R.S. (Start- en herstelsysteem): 7 stappen (met afbeeldingen)

2024 Auteur: John Day | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-01-30 11:16

Overzicht

Dit project is een Launch And Recovery System (LARS) dat bestaat uit verschillende modellen en samenstellingen. Alles bij elkaar vertegenwoordigen ze een herstelsysteem dat geschikt is voor een waterraket op lage hoogte. De raket bestaat uit verschillende secties, vervaardigd uit SmartWater-flessen van 1,5 liter.

Het hele systeem bestaat uit verschillende elementen:

• Lanceerplatform
• Centrale gedeelte
• Herstel systeem

Doel en drijfveren

De inspiratie voor dit project (zoals de meeste van mijn projecten) kwam van mijn neven. Om een lang verhaal kort te maken, jaren geleden (toen mijn jonge neefjes nog niet zo groot waren) wilden ze vuurwerk afsteken op Onafhankelijkheidsdag. Normaal gesproken niet zo erg, maar dat jaar was anders: we hadden een lang weekend gepland in de hut van hun grootouders, in McCall, Idaho. Als je nog nooit in Idaho bent geweest, is het erg droog. Als je nog nooit in McCall, Idaho bent geweest: het is erg droog en er zijn VEEL bomen, struiken, gras en andere brandstoffen die perfect zijn voor bosbranden. Omdat het al een ongelooflijk droog jaar was en Smokey the Bear het bord "HOOG" brandrisico vasthield buiten het bosdienstkantoor, zocht ik een alternatief.

Tegelijkertijd zag ik het als een kans om te laten zien wat ik probeer te imponeren op jonge, wetenschappelijke geesten: STAND OUT. Denk buiten de kaders en bedenk de oplossing voor meerdere problemen. In het begin valt het misschien op als een pijnlijke duim, maar de beste ideeën doen dat meestal wel.

En het blijkt ook dat ik SUPER goedkoop ben. Niet zozeer om geld te besparen, maar ik zie gewoon zoveel dat er met gewone dingen kan worden gedaan. Meestal gewone dingen die bedoeld zijn voor eenmalig gebruik.

Veiligheid

Ik zou nalatig zijn als ik dit niet als eerste vermeldde; Ik herinner mijn neven er constant aan: "Veiligheid eerst." Dit past in het algemene doel, aangezien de primaire voortstuwing water en lucht is. Dit levert uiteraard geen ernstig brandgevaar op.

Naarmate ik meer secties van het voortstuwingssysteem bouwde, voegde dit extra volume toe voor meer samengeperste lucht (d.w.z. meer drijfgas). Dit is natuurlijk recht evenredig met de maximaal bereikbare hoogte. Nog even verder gaan met deze logica: ja, dit betekende EEN VEEL GEVAARLIJKERE snelheid bij terugkeer naar de aarde.

Het besef hoe gevaarlijk dit zou kunnen zijn, werd duidelijk nadat we onze eerste succesvolle lancering van een vroeg prototype hadden gehad, waarbij meerdere secties in de romp werden gebruikt. Kijk eens naar Rocket Boys, op YouTube.

Kosten

Het minimaliseren van de kosten van elke build is belangrijk. In mijn scenario vond ik het net zo belangrijk om ervoor te zorgen dat de kosten van elk gebruik minimaal waren. Ik bedoel, kom op - wie wil er een hoop werk doen voor een systeem voor eenmalig gebruik?

Waar mogelijk heb ik rommel gebruikt: waterflessen die naar de prullenbak zouden gaan, een oude flightcase uit de legerwinkel, een kapotte stoelparaplu van een plaatselijke sportwinkel, een gesprongen luchtslang van Harbor Freight en zelfs een kapotte, - omhoog sproeikop - eigenlijk vind ik het leuk om de kinderen te leren dat afval niet bestaat; het is een product dat een nieuwe bestemming nodig heeft.

Gewoon vragen

In veel gevallen zijn dingen die u wilt gebruiken niet per se "te koop" en als ze dat wel zijn, zijn ze hun prijs misschien niet waard. De originele, groene paraplu die ik voor de parachute gebruikte, zat op een kapot artikel van $ 28 in een winkel. Ik nam het mee naar de balie en zei dat ik ze de $ 4 zou geven die ik bij me had. Ik liet ze zien dat het toch kapot was en legde uit dat ik alleen het paraplumateriaal wilde. Voila! we hadden meteen een parachute.

Herbruikbaarheid

Het is bijna onmogelijk om te praten over het laag houden van de materiaalkosten zonder ook te overwegen hoe het productontwerp zich leent voor herbruikbaarheid. Als we de raket niet gemakkelijk keer op keer zouden kunnen gebruiken, kunnen we net zo goed het bos in brand steken met flesraketten en M-80's.

Draagbaarheid

Na slechts 1 testlancering van ons eerste prototype, realiseerde ik me dat het hele raketsysteem zo compact mogelijk moest zijn. Tegelijkertijd wilde ik het uitlenen aan iedereen die het wilde proberen. Ik wilde geen stapel gedetailleerde montage-instructies schrijven of een verhuiswagen huren voor transport.

Uiteindelijk gebruikte ik de doos waarin ik alle onderdelen had opgeborgen als lanceerplatform. Een paar aanpassingen maakten het mogelijk om luchtcompressorfittingen, slang en terugslagklep te bevestigen, terwijl er voldoende ruimte overbleef voor alle secties van de raketvoortstuwings-/terugwinningssystemen.

… natuurlijk, na de meest recente lancering, realiseerde ik me dat het hele systeem draagbaarder zou kunnen zijn, ha.

Benodigdheden

Lanceerplatform

• 1 x Oude legeroverschot zeecontainer

  • Ik geloof dat we dit hebben opgepikt in The Reuseum - een geweldige plek om uit te checken als je in Boise, Idaho bent;)
  • Spoiler Alert: ze hebben dit soort legercontainers niet echt op voorraad sinds ze van locatie zijn veranderd.
• 1 x luchtcompressorslang (~ 15' … of welke afstand u ook veilig voelt)

• 1 x luchtcompressorslang (~ 2' … deze past gewoon in de doos)

  • Beide vorige slangen heb ik gebouwd van een slang van $ 5 die ik vond op een uitverkoop op een Harbor Freight-parkeerterrein. Het leek erop dat het de rubberen schaal ontplofte / splijt waar iemand het te heet heeft laten worden / laten smelten. Anders dan dat, was het geweldig voor wat we nodig hadden
  • Als je iets ouds snijdt/splitst, kun je geweldige, supergoedkope onderdelen vinden bij Harbor Freight.

• 1 x geen retourklep - hier is er een

  Veel opties die er zijn. Koop iets goedkoops

• 1 x 90º elleboog -- gaat van ¼ compressorschroefdraad naar tuinslangschroefdraad (zoiets als dit)

  • Ik ben vergeten waar ik dit vandaan heb, maar aangezien dit een superslim (en supervergevingsgezind) publiek is, denk ik dat je er na een paar minuten in D&B of TSC wel achter kunt komen hoe je van de ene thread naar de andere kunt gaan.
  • Misschien combineren met zoiets.

• 1 x schroefdraad, roterende mannelijke adapter voor luchtcompressor (we hebben zoiets als dit hergebruikt, van Harbor Freight)

  Dit wordt gebruikt om het korte stuk slang aan de binnenkant van de overtollige container te bevestigen

• 1 x Gardena vrouwelijke adapter

romp

• 12 x slimme waterflessen (1,5 liter)
• 4 x Essentia Waterflessen (1,5 Liter)
• 1 x aangepast mondstuk (d.w.z. 3D-geprinte flesdraad van 2 liter op een mannelijke Gardena-slangconnector)
• 1 x tube Sikaflex lijm (zoals deze constructiekit)

• 1 x rol van ducttape (of omsnoeringstape)

  Ik gebruikte een combinatie van witte en zwarte ducttape op de rompdelen. Ik dacht dat het de raket meer een Apollo-tijdperk look gaf, ha

Herstelsysteem: niet bedrukt

• 1 x pop-up sprinkler (we gebruikten deze, van Lowe's)
• 1 x oude paraplu
• 1 x pingpongbal
• 1 x Poland Spring-fles (of een andere fles die meer op de neus van een raket lijkt - ik ben het exacte merk vergeten van degene die we gebruikten)
• 1 x Kroeger-merk seltzer water (d.w.z. ook verkocht in winkels zoals QFC of Fred-Meyer)
• 1 x Glasvezel schrikdraadpaal (we hadden deze, ik denk dat hij van D&B Supply was)

Herstelsysteem: Circuit

• 1 x Arduino Pro Mini
• 1 x 24-pins DIP-socketadapter (link)
• 1 x 5V Spanningsregelaar (link)
• 1 x piëzo-zoemer (link)
• 1 x 220Ω weerstand (link)

• 1 x MPL3115A2-module

  • De hier gebruikte is niet langer beschikbaar
  • Ik begon te werken aan een alternatief dat gegevens logt en gebruik maakt van een gyro samen met de barometer - de code op Github (zie lars) zou nog steeds van toepassing moeten zijn als je een alternatief hebt

• 1 x drukknopvergrendelingsschakelaar

  Mocht het je nog niet zijn opgevallen, ik ben fan van Tayda voor kleine dingen in kleine hoeveelheden voor een kleine prijs

Stap 1: lanceerplatform

Het lanceerplatform is een multifunctioneel apparaat. Gemaakt van een oude apparatuurdoos die ik vond in Boise's beruchte Reuseum, het heeft drie functies:

1. Brandstofmechanisme (… bij gebrek aan een betere term)
2. Opslag voor de raketlichaamsstukken
3. Lanceerplatform

Tanken/Vullen

Voordat we het hebben over het tanken van de raket, is het belangrijk om even de tijd te nemen om na te denken over de wetenschappelijke basisprincipes die de raket ondersteunen. Van Wikipedia:

Een waterraket is een soort modelraket die water als reactiemassa gebruikt. Het water wordt naar buiten geperst door een gas onder druk, meestal perslucht. Zoals alle raketmotoren werkt het volgens het principe van de derde bewegingswet van Newton.

Als je het een beetje afbreekt, is de reactiemassa gewoon iets dat wordt gebruikt om tegen te duwen. Het duwt tegen de grond en de lucht duwt tegen het water. De lucht drukt ook tegen de fles. Actie is de uitzettende lucht, reactie is een object met de minste massa (d.w.z. de flesraket) dat van het lanceerplatform wordt weggedrukt.

Het onder druk brengen van de raket moet een additief proces zijn. Het vereist dat er lucht in het vat wordt geduwd zonder dat lucht of water kan ontsnappen. Dit wordt bereikt met behulp van een klein apparaat dat een "terugslagklep" wordt genoemd (soms een terugslagklep genoemd).

De raket is bevestigd via een Gardena Hose-connector op het lanceerplatform. De onderkant van de raket heeft een mondstuk met een contour passend bij de Gardena Tap Connector. Ik heb een mondstuk in Fusion 360 gemodelleerd door het profiel van de Gardena Tap Connector te combineren met de schroefdraad van een fles van 1,5 L.

De slang die alles met elkaar verbond, was afkomstig van een gesprongen luchtslang. Ik vond het op een uitverkoop op een Harbor Freight-parkeerterrein voor een paar dollar - het leek alsof iemand het terugbracht omdat het openbarstte. Toen ik het zag, wist ik dat het gesplitst moest worden. Ik dacht dat dit een goed moment zou zijn om een kort stuk af te knippen om permanent aan het lanceerplatform te bevestigen.

Toekomstige verbeteringen

Ik wil graag een paar extra onderdelen kopen of 3D printen. Ik wil graag dat de verbindingspunten op de doos gelijk liggen met de rest van het oppervlak van de doos. Met die kleine schroefdraad van de tuinslang en de luchtcompressoraansluiting die uitsteekt, is het moeilijk op te bergen zonder beschadigd te raken. Het is ook gevoelig voor beschadiging bij transport naar een lanceerplaats.

Opslag

Wanneer gedemonteerd, passen de delen van het raketlichaam mooi in de doos. Ook had ik genoeg ruimte over om de hersteleenheid daar ook te bewaren. Ik bewaar die onderdelen in een aparte doos voor het geval de andere stukken zouden gaan bewegen en de 3D-geprinte delen kapot zouden maken.

Lanceerplatform

Als het tijd is om de raket te lanceren, hebben we iets nodig om de raket overeind te houden. Het is ook absoluut noodzakelijk dat het in de goede richting begint (d.w.z. de eerste bewegingswet van Newton). Om dit te bereiken, heb ik twee stukken aluminium trimkanaal gebruikt, verbonden door twee 3D-geprinte stukken.

De onderste 3D-geprinte beugel heeft ruimte voor een ¼ zeskantmoer. Ik heb deze maat gebruikt omdat het een standaard is voor het bevestigen van bijlagen aan een camerastatief (daar vertel ik zo over). Zodra ik de zijkanten van het nylon heb geschuurd zeskantmoer, deze past precies in de beugel.

Mijn broer is een geweldige buitenfotograaf en, zoals met alle experts in hun vakgebied, breekt of upgradet hij hun apparatuur. Toen ik bij hem thuis was, zag ik een statief in de prullenbak. Het enige wat er mis mee was, was de verticale hoogteverstelling. Verder was het een prima statief. Ik wist op dat moment niet waar ik het voor zou gebruiken, maar het had veel geweldige onderdelen.

Toen ik begon met het bouwen van het raketlanceerplatform, bereikte ik een punt waarop ik iets draagbaars nodig had om de geleiderails omhoog te houden. BOO YA - hergebruik het kapotte statief. Het past zich mooi aan in verschillende richtingen, ideaal voor oneffen grond op uw lanceerplaats. Pakt ook in en past goed in de lanceerdoos.

Ik heb ook een stuk ontworpen en in 3D geprint dat tussen de rails past en aan het hoofdlichaam van de raket wordt bevestigd. Dit specifieke stuk houdt de raket dicht bij de rails en laat hem niet kantelen. Ik heb dit aan het hoofdgedeelte bevestigd met wat 3M 414 Scotch® Extreme montagetape. Toen ik het stuk ontwierp, heb ik twee plekken verzonken waar de schuimtape gaat, zodat het stuk gelijk ligt met het gebogen, plastic oppervlak.

Toekomstige verbeteringen

Ik wil graag een aantal connectoren 3D printen die het mogelijk maken om de geleiderails in kleinere segmenten te snijden. Bij kleinere segmenten kan ik de lanceerrails ook in de doos opbergen. Proberen om de rails in lengtes van 8ft te vervoeren - in een jeep, niet minder - was lastig. Door alles in elkaar te zetten, waren de plastic stukken ook vatbaar voor breken (wat ze deden) in de auto.

Stap 2: Hoofdgedeelte

De hoofdstructuur van de raket bestaat uit meerdere, identieke componenten. De componenten bestaan uit twee SmartWater-flessen van 1,5 l en een Essentia-waterfles van 1,5 l.

1. Snijd de bodems uit de 1,5 L SmartWater-flessen

   Zorg ervoor dat je een beetje van het gebogen deel overlaat. Dit is meer oppervlakte voor de Siaflex hechting

2. Snijd de boven- en onderkant van een Essentia-fles van 1,5 L

3. Plaats de bodem van een van de gesneden SmartWater-flessen in de gesneden Essentia-fles

   Probeer de onderkant van de SmartWater-fles uit te lijnen met het middelpunt van de Essentia-fles

4. Plaats de onderkant van de andere SmartWater-fles in het andere uiteinde van de Essentia-fles

   Duw de SmartWater-fles naar beneden totdat deze de andere SmartWater-fles raakt

Markeer de flessen

Markeer de flessen om ze nauwkeurig uit te lijnen als dat nodig is. (SPOILER ALERT: je moet het later weer in elkaar zetten).

Gebruik een methode die voor jou het beste werkt. Ik teken graag een paar duidelijke tekens over de twee verschillende flessen. Als het midden gevuld is met Sikaflex en je niet kunt zien waar de twee elkaar in het midden ontmoeten, is dit een handigere gids.

De flessen lijmen

Ik vind het leuk om de binnenkant van de Essentia-fles te coaten met een laag Sikaflex. Het is een geweldige lijm en zorgt ook voor enige uitzetting. Dit is een gunstige eigenschap omdat de flessen de neiging hebben om uit te zetten bij het vullen met perslucht. Ook handig als het op de grond valt (… ja, je zult waarschijnlijk ooit een ongeluk krijgen) - de flessen zijn gemakkelijker terug in vorm te buigen en opnieuw te gebruiken.

De secties verbinden

Zodra je alle secties aan elkaar hebt gelijmd, verbind je ze met iets dat een "Tornado Tube" wordt genoemd. DIT IS HET GROOTSTE FOUTPUNT.

Het plastic van de flessen en het plastic van de tornadobuizen is behoorlijk stijf. Ze passen niet altijd perfect bij elkaar en er kan veel lucht uitlekken als ze worden gevuld met een hoge PSI. Ook bestaat er bij het gebruik van tuinslangpakkingen op de contactpunten het risico van te strak aandraaien tot een punt waar de pakking in de fles wordt geperst. Wanneer dit gebeurt, wordt de pakking in feite onbruikbaar, omdat deze de verbinding tussen de fles en de tornado-buis niet langer afdicht.

Ik ben van plan mijn eigen verbindingen te maken met een dual-extrusion 3D-print. Ik denk dat er een gemakkelijke manier zou kunnen zijn om een stijve buitenkant (voor de schroefdraad) en een flexibele afdichting in het midden (ter vervanging van de slangpakkingen) te printen. Ik zal die plannen posten als ze klaar zijn.

Stap 3: Herstelsysteem: Circuit

Parachute-logica lijkt veel op andere scenario's in het leven: te snel inzetten en er kunnen slechte dingen gebeuren; helemaal niet inzetten, gebeuren er nare dingen.

Ik wilde er zeker van zijn dat de parachute niet ontplooid werd voordat de raket begon te vallen. Gezien de componenten die ik tot mijn beschikking had, heb ik ervoor gekozen om een barometrische luchtdruksensor te gebruiken die een nauwkeurige hoogtemeting geeft.

Het hele systeem heeft bescherming tegen de elementen nodig. Ik ontwierp de lading om de schakelingen en sensoren te huisvesten. Ik wilde niet het hele ding uit elkaar halen telkens als ik het systeem wilde activeren of resetten, dus ontwierp ik de lading met een externe schakelaar.

Wanneer het systeem is ingeschakeld, wordt een eerste meting uitgevoerd - dit is ons "grondniveau". Naarmate de hoogte van de raket toeneemt, wordt de nieuwe hoogte opgeslagen en vergeleken met de volgende meting. Wanneer de opgeslagen waarde hoger is dan de nieuw gemeten hoogte, wordt aangenomen dat de raket valt.

Bij het werken met het bergingssysteem op de grond is het mogelijk dat de parachute per ongeluk ontplooit. De code beschouwt de raket eigenlijk niet als "vliegend" totdat de gemeten hoogte ten minste 1 meter boven de oorspronkelijke grondniveaumeting is die is genomen toen het systeem werd ingeschakeld.

Zodra de raket als vallend wordt beschouwd, wordt de parachute ingezet. Dit wordt gedaan door de bijgevoegde servo ver genoeg te activeren om de pop-up sprinklerkop te ontgrendelen die aan de 3D-geprinte onderdelen is bevestigd. Natuurlijk duwde de veer in de sproeier de parapluparachute naar buiten, deze valt op de grond, iedereen lacht zich uit, enzovoort, enzovoort.

Het circuit bestond uit drie hoofdonderdelen:

1. Arduino
2. Servo
3. Luchtdruksensor

Arduino

Ik heb oorspronkelijk een aangepast bord gemaakt met een kale Arduino erop. Toen ik probeerde het voor dit artikel nieuw leven in te blazen, besloot het te stoppen met werken:

Ik gebruikte een Arduino Pro Mini, maar het is een beetje overkill. Het is ook een stuk groter dan de vorige versie. Het grotere formaat vereiste een herontwerp van enkele 3D-geprinte onderdelen - ik weet zeker dat er enkele verschillen zijn in de onderdelen van de foto's die ik heb gepost (… sorry voor de inconsistentie).

Ik heb de code in een openbare repository op Github geplaatst. Afrekenen LARS.

Servo

De grendel wordt bediend door een gewone SG90-servo. De servo krijgt zijn stroom rechtstreeks van de spanningsregelaar, niet via de Arduino.

Luchtdruksensor

De specifieke uitbraak die ik in dit project gebruikte, was iets dat ik op Tindie vond (… maar is sindsdien met pensioen). Het maakt gebruik van de MPL3115A2-sensor. Dit geeft de Arduino een nauwkeurige uitlezing van de huidige hoogte.

Stap 4: Herstelsysteem: Behuizing

Het herstelsysteem bevat verschillende, eenvoudige producten die u waarschijnlijk nog hebt liggen. De parachute is bijvoorbeeld gemaakt van een oude, kapotte paraplu en wordt ingezet met een samengedrukte veer van een pop-up sprinkler. Maak je ook niet druk over de kleine dingen - ik gebruikte een paperclip om de servohoorn aan te sluiten op de vergrendeling van de sprinklerkop. Zelfs een deel van de grondstoffen die je op willekeurige plaatsen kunt vinden, zoals de aluminium extrusie die ik in een Goodwill-bak vond.

In een ander ontwerp heb ik enkele glasvezelafrasteringspalen gebruikt in plaats van het aluminium dat op de foto's wordt getoond. De glasvezel lag ergens van een reis in het achterland (denk ik) die iemand heeft genomen, ze worden gebruikt om een geïmproviseerde elektrische afrastering voor paarden te maken. Niet superbelangrijk voor dit ontwerp, maar wil dat je nadenkt over alternatieven.

Ontwerpinvloeden en veranderingen

Ik wist dat ik dit ontwerp op een dag met vrienden en familie zou delen (… nee, nooit gedacht dat het op Instructables zou staan, ha). Ik ging er ook van uit dat niet iedereen hetzelfde merk seltzerwater in hun plaatselijke winkel zou hebben. Hoewel er ruimte is voor veel verbetering, heb ik mijn ontwerp aangepast zodat flessen van verschillende formaten op de bovenkant passen.

De beste manier die ik kon bedenken om te zorgen voor een veilige, maar verwijderbare pasvorm, was om een flexibel materiaal te gebruiken. Enter: NinjaFlex …mijn eervolle MakerDojo is sterk met da ninja aan mijn zijde.

Met een dubbele extrusieprint kon ik een stuk maken met een stijve onderkant en een flexibele bovenkant. Het flexibele deel was rekbaar genoeg om in de fles te knijpen en sterk genoeg om de druk uit te oefenen die nodig was om de fles op zijn plaats te houden.

Stap 5: Herstelsysteem: parachute

Dit moet een van mijn favoriete onderdelen van het ontwerp zijn. Ik bedoel, kom op, hoe vaak heb je er niet aan gedacht om rond te zweven in Mary Poppins-stijl met een paraplu? Het was leuk om eindelijk een paraplu echt als een parachute te zien functioneren.

Ik vond een paraplu op een kapot product bij DICK'S Sporting Goods - ik bood ze een paar dollar aan en ze namen het aan. Ik vond er nog een terwijl ik door bakken bij Goodwill dook. Natuurlijk vond ik na die andere twee een geweldige, oude golfparaplu bij Second Use (in Seattle). Een golfparaplu zou enorm groot zijn en een geweldige parachute maken.

Welke paraplu je ook kiest, zorg ervoor dat deze stevig aan je raket is bevestigd. Wanneer de parachute wordt ontplooid, kan de kracht van de parachuteopening aanzienlijk zijn, afhankelijk van de grootte/het gewicht van uw raket. In mijn geval heb ik een stuk flexibel bungee-koord vastgemaakt dat ik had (… ik denk dat mijn zus het weggooide van een kapot bagagenet-ding in de kofferbak). Met dat bungeekoord op zijn plaats, vermindert het de hoeveelheid spanning op de plastic onderdelen wanneer de parachute wordt ingezet.

Stap 6: Overzicht van 3D-geprinte onderdelen

Spring naar…

1. Volledige montage
2. Herstelsysteem Parachute Plunger Thingy
3. Compressiegids voor herstelsysteem
4. Recovery System Payload Top met schroefdraad
5. Payload herstelsysteem
6. Water Rocket naar Gardena Adapter

De volledige vergadering

Dit model bevat in principe alle andere modellen, maar gemonteerd zoals het in productie zou zijn. Het bevat ook de niet-3D-geprinte herbruikbare onderdelen (alleen ter referentie).

Herstelsysteem Parachute Plunger Thingy

Terug naar boven

Compressiegids voor herstelsysteem

Terug naar boven

Recovery System Payload Top met schroefdraad

Terug naar boven

Payload herstelsysteem

Terug naar boven

Water Rocket naar Gardena Adapter

Terug naar boven

Stap 7: Afsluiten

Er is hier veel dat ik niet heb genoemd. Ik veronderstel dat hoe meer ik schreef, hoe meer ik me realiseerde dat ik onderweg vergat te documenteren. Dit artikel eindigde meer als een kruising tussen een uitgebreide "stap-voor-stap" maar roept alle variabelen op zodat je het zelf kunt proberen. Voor ons hadden we zoveel verschillende ontwerpen en methoden die niet werkten, maar nieuwe leermogelijkheden boden voor zowel mij als mijn neven. Het is een geweldig klein avontuur om samen met je studenten en elke andere beginnende, jonge wetenschapper aan te gaan.

Al met al is het een fantastische oefening in herbruikbaarheid, creativiteit en technologie - geweldig voor kinderen en nog leuker voor ouders.

Wees gedurfd, denk anders en laat zoals altijd uw ideeën opvallen.

Tweede plaats in de hergebruikwedstrijd