Giant Squid Kinetic Sculpture van gevonden materialen - Ajarnpa

2024 Auteur: John Day | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-01-30 11:19

Dit beeld is ontstaan uit een lange fascinatie voor de reuzeninktvis. Mijn naam als Nemo betekende een leven lang "Captain Nemo"-referenties, waardoor ik me al op jonge leeftijd bewust werd van deze monsters. Ik ben een beeldhouwer die bijna uitsluitend met gevonden materialen werkt, hoewel ik er meestal van hou dingen te bouwen die meer op klassieke robots lijken. Om die reden bracht dit project verschillende uitdagingen met zich mee. Ten eerste wilde ik echt dat het een reuzeninktvis zou zijn, wat betekende dat ik een aantal grote objecten moest vinden, en het zou betekenen dat ik veel gewoonten moest doorbreken om van meer menselijke vormen af te wijken. Ik heb ook besloten me niet te beperken tot aluminium, zoals ik destijds was, en ook wat koperen stukken te integreren.

Stap 1: Lay-out

Ik begin over het algemeen al mijn stukken door onderdelen op de grond te leggen en ze te rangschikken totdat alles er goed uit begint te zien. Voor dit project zouden grote straatlantaarns de belangrijkste vormen zijn. Deze werden gebruikt voor het hoofd en bepaalden de schaal van het hele beeld. Sommige nogal goedkope koperen kroonluchters waren gemakkelijke keuzes voor de kleinere tentakels. De truc was om de twee lange tentakels te bedenken. Ze moesten op de kleine lijken, maar toch flexibel en duurzaam zijn. Na wat geklungel besloot ik dat kandelaars en haardhardware zouden werken als er een aluminium elektrische leiding doorheen was gestoken. Messing ladetrekkers zouden later aan elke sectie worden bevestigd om als zuignappen te dienen. Ik vond het belangrijk dat de sculptuur een wat vloeiende beweging heeft, het is tenslotte een zeemonster. Ik vond het idee van een soort verouderde machine-look leuk, dus bedacht ik een eenvoudig riemaandrijfmechanisme op basis van een paar mooie oude riemwielen die ik vond.

Stap 2: Mechanisme

Toen ik eenmaal een goed idee had van wat het algemene ontwerp zou zijn, werd het tijd om me op enkele details te concentreren. Ik moest eigenlijk achteruit werken vanaf het mechanische gedeelte van het stuk omdat het de meeste precisie vereiste. De rest kan worden geïmproviseerd. Vanaf de eerste fase van het neerleggen van de onderdelen had ik bepaald dat het hoofd omhoog zou worden gebracht met de tentakels naar beneden in de richting van hun aandrijfsysteem (het heeft geen zin om tegen de zwaartekracht te vechten). Dit betekende dat de riemwielen in een vaste positie aan elkaar moesten worden gemonteerd, zodat het hoofd in de juiste hoek op de juiste hoogte kon worden opgewonden. Na heel wat gevloek en gevloek had ik de wielen op lagers gelast aan standaards gemaakt van railingsecties.

Stap 3: Hoofd

Nadat de basismechanica was uitgewerkt, was het tijd om wat meer beslissingen over het hoofd te nemen. Alle veranderingen hier zouden het gewicht beïnvloeden en mogelijk het mechanisme verstoren, dus het is beter om het vroeg te regelen. Aan de straatverlichtingsarmaturen was een klein biervat, een gazonsproeierbasis en een mysterieuze aluminium kegel toegevoegd. De zakopzetstukken van sommige oude stofzuigers maakten mooie ovale oogkassen met koperen kandelaars als ogen. Misschien was de grootste uitdaging van dit project het ontwikkelen van de berg die het hoofd zou vasthouden. Het moest beweging op 2 assen mogelijk maken, wat gewicht ondersteunen en er cool uitzien. Uiteindelijk kwam ik een deel van een motorfietsframe tegen (denk ik), en las er wat lagerbevestigingen aan die ik op de draaibank had gedraaid. Na wat geknoei met de hoogte en afstand van het riemmechanisme, werd de nieuwe houder vastgemaakt aan de bovenkant van wat meer railingsecties.

Stap 4: Structuur

Helaas, hoewel het misschien lijkt alsof alles soepel verliep, had ik nog steeds geen manier om al deze bewegende massa te ondersteunen. De verleiding was groot om elk van de drie steunstukken van de reling rechtstreeks op de vloer te schroeven. Dit zou betekenen dat het stuk alleen op plaatsen met betonnen vloeren en veel pijnlijke uitlijningsproblemen aan het begin van elke installatie zou worden weergegeven. Ik heb in de loop der jaren geleerd dat een sculptuur van dit formaat maar beter draagbaar kan zijn als je ooit hoopte er een thuis voor te vinden. Wat nodig was, was een soort basis waarmee ik de drie palen en de motor permanent kon bevestigen. Dan konden alle andere onderdelen worden verwijderd voor transport. Gelukkig voor mij had mijn vriend Reuben toevallig een paar enorme planken hout voor zijn atelier liggen. Ik besloot te gaan voor een soort verzonken pier / scheepsdek-look.

Stap 5: Details en bedrading

Nadat alle grote vuile dingen waren getest en werkten, was het tijd om je te concentreren op de kleine details die het stuk meer waard zouden maken dan een blik. Alle tentakels van de verhuurder moesten rond de mondopening worden vastgeschroefd, zodat er ruimte was voor de grote om erin te bevestigen. Ik moest een verstelbare spil met veerverbindingen machinaal bewerken, zodat de kop zacht kon reageren op alle willekeurige spanningen die de motor zou produceren. Ik bestelde wat glazen opgezette ogen om in de koperen kandelaars te monteren om het beest een beetje meer ziel te geven. Kleine LED-bevestigingen werden achter de ogen bewerkt om ze te laten gloeien. De binnenkant van de mond kreeg dezelfde behandeling. de motor was verborgen met behulp van lampvoetafdekkingen en er werd een timingapparaat geïnstalleerd om te voorkomen dat hij constant bleef draaien.

Stap 6: Resultaten

En hier is het. Het is moeilijk om alle details en grootte van dit ding over te brengen. Er zijn hier een paar detailfoto's bijgevoegd, maar de video op de intropagina beschrijft dit waarschijnlijk het beste. Beter nog, bezoek mijn website voor een bestand met een hogere resolutie.