Onderwatercamerabehuizing Lekdetector - Ajarnpa

2024 Auteur: John Day | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-01-30 11:17

De behuizing van onderwatercamera's lekken zelden, maar als deze gebeurtenis zich voordoet, zijn de resultaten normaal gesproken catastrofaal en veroorzaken ze onherstelbare schade aan de camerabehuizing en de lens.

SparkFun publiceerde in 2013 een waterdetectorproject waarbij het oorspronkelijke ontwerp bedoeld was als vervanging voor een NautiCam-leksensor. Dit project past het SparkFun-ontwerp aan naar een AdaFruit Trinket. De resulterende implementatie is klein genoeg om in een Olympus PT-EP14 behuizing te passen (bijvoorbeeld voor de Olympus OM-D E-M1 Mark II body).

Stap 1: Knip het Vero-bord af en bevestig de lintkabel

Een deel van het Vero-bord wordt gebruikt om een sensor te maken die aan de onderkant van de onderwatercamerabehuizing zit. Vero-bord heeft parallelle strips van koper, waar normaal gesproken segmenten worden gemaakt voor individuele circuitknooppunten.

De Vero-plaat kan met een aantal gereedschappen worden gesneden, maar de schoonste oplossing is om een diamantzaagblad te gebruiken (dat bijvoorbeeld normaal wordt gebruikt voor het zagen van tegels), waarbij water voor het blad niet nodig is. De breedte van de sensor is twee koperen stroken breed en de lengte is afhankelijk van wat geschikt is voor de betreffende behuizing.

Olympus-behuizingen hebben normaal gesproken twee groeven in het midden onderaan de behuizing die worden gebruikt om een zakje met droogmiddel op te vangen. De sensor past tussen de groeven, zoals op de afbeelding te zien is.

Bevestig lintkabel (twee geleiders breed) aan één uiteinde van het Vero-bord en voeg optioneel krimpkous toe over het uiteinde van het bord, zodat de soldeerverbindingen worden afgedekt.

Stap 2: Bevestig de LED, piëzo-transducer en batterijhouder

Bevestig de LED, piëzo-transducer en batterijhouder aan de AdaFruit Trinket-circuitkaart. Tussen de Trinket en de batterijhouder kan elke lichte draad worden gebruikt.

Stap 3: Flash-software

Gebruik de Arduino IDE om de firmware met een USB-kabel naar de Trinket te flashen.

Opmerking: voor dit project is versie 1.8.2 gebruikt, hoewel er niets bijzonders is aan deze versie van de Arduino IDE.

Stap 4: Installeer in behuizing

De batterijhouder en Trinket worden met klittenband aan het onderwaterhuis bevestigd (bijv. ~1 inch diameter). De piëzo-transducer heeft een zelfklevende ring, waar de transducer aan de wand van de behuizing in de buurt van de Trinket wordt bevestigd. De sensor is een wrijvingspassing in het onderste gedeelte van een Olympus-behuizing. Voor andere behuizingen is mogelijk speciale accommodatie nodig. Om een sensor te bevestigen is een schilderij ophangplamuur gebruikt wanneer er geen geschikte behuizingskenmerken beschikbaar zijn.

Opmerking: De piëzo-transducer moet op een oppervlak worden gemonteerd, anders is het volume van de uitvoer een fractie van wat wordt bereikt als de omtrek beperkt is.

Stap 5: Testen

Maak je vingers nat en raak de Vero-plankenstrips aan. De LED moet knipperen en de piëzo-transducer produceert een hoorbaar geluid.

Stap 6: Schakelschema

In serie met een LED wordt een stroombegrenzingsweerstand van 47k ohm gebruikt. Aangezien de Trinket op een batterij werkt, is de beschikbare spanning voor de LED zodanig dat andere kleuren dan rood niet kunnen worden aangestuurd.

Er is gekozen voor een piëzo-transducer vanwege de zeer lage stuurstroom.

Stap 7: Stuklijst

- AdaFruit Trinket (3.3V-versie)

- Rode LED

- 47K ohm weerstand

- Piëzo-transducer (TDK PS1550L40N)

- CR2032 batterijhouder (geheugenbeschermingsapparaten P/N BA2032SM)

- CR2032-batterij

Bijgewerkte firmware toegevoegd, waarbij in plaats van eenmaal per seconde polling slechts vier seconden plaatsvindt totdat deze wordt geactiveerd. Vervolgens vindt er gedurende twee weken eenmaal per seconde peiling plaats. Het idee is dat als je de batterij in de sensor laat, de levensduur van de batterij een jaar zou moeten zijn. Ga op reis en activeer de sensor om zijn functie te testen. Als uw reis dan twee weken duurt, heeft u een snelle responstijd. Na twee weken gaat de sensor terug naar de lagere energiebesparende staat.