1979 Bang & Olufsen Raspberry Pi internetradio - Ajarnpa

2025 Auteur: John Day | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2025-01-23 15:01

Dit is een Bang & Olufsen Beocord 1500 cassetterecorder uit 1979 die ik heb omgebouwd tot een zelfstandige Raspberry Pi internetradio. De analoge VU-meters worden aangedreven door de Pi via een DAC-circuit (Digital to Analogue Converter), waarbij de huidige tijd, zender en track worden weergegeven op een negatief RGB-display van Adafruit, zichtbaar door wat oorspronkelijk het cassettevenster was. Het wordt volledig bediend met de originele knoppen en de versterking wordt geleverd door een hergebruikte tv-soundbar, die in de voorkant van de behuizing is ingebouwd. versterker heeft een handige afstandsbediening ingebouwd in een cassettebandje. Naast de foto's staat er ook een filmpje op YouTube, geniet ervan!

Stap 1: De Pi-radio

Er zijn veel manieren om een internetradio te maken met een Pi, afhankelijk van je voorkeur, maar degene die een tijdje geleden mijn aandacht trok, was bobrathbone.com. Ik ben vrij nieuw in de wereld van Pi en werd aangetrokken door de uitgebreide instructies en galerij met radio's die andere makers hebben gemaakt. De instructies hebben betrekking op verschillende weergavetypen en lijken regelmatig te worden bijgewerkt met hints en informatie over het oplossen van problemen.

Ik gebruikte een Raspberry Pi-model B voor deze build, puur omdat ik er een had liggen en dacht dat dit project misschien niet zo veeleisend zou zijn voor zijn beperkte (volgens de huidige Pi-normen) prestaties.

De radiocode zelf was heel eenvoudig te installeren, beheerd in headless-modus (geen monitor aangesloten) met behulp van Putty om via SSH verbinding te maken met de Pi - dit is waar de gedetailleerde instructies echt hielpen. Ik wilde een negatief RGB-scherm gebruiken met drukknopbediening, dus volgde het Adafruit-gedeelte van de "Pi Radio Constructors Manual". Het display kwam in kitvorm aan en had redelijk wat soldeerwerk nodig - een vaardigheid die ik tijdens het project met plezier heb verbeterd dankzij een nieuw soldeerstation en (nog belangrijker) veel oefening. Het schermcircuit werkte precies zoals beschreven in de online gids van Adafruit, en gelukkig realiseerde ik me net op tijd dat ik een extra hoge GPIO-header moest gebruiken als ik een schoenmaker-breakout bovenop wilde aansluiten voor het DAC-circuit.

De Adafruit-kit werd compleet geleverd met microschakelaars, maar ik wilde de originele mechanische knoppen aansluiten, dus ik soldeerde in plaats daarvan jumperposten. Het kostte wat vallen, opstaan en opnieuw solderen om het werkend te krijgen, een ding dat ik zou zeggen is dat als het scherm oplicht maar er leeg uitziet, je je contrastcontrole moet controleren! Dat heeft me urenlang aan het hoofd gekrabd. Toen ik de Pi-radio op zichzelf had laten werken (via een koptelefoon), sleutelde ik aan de code om de displaykleur in te stellen op een meer Raspberry-achtig rood, mijn afspeellijst met radiostations te maken en wifi in te schakelen via een USB-adapter. Ik heb de code hier niet rechtstreeks geciteerd, omdat de instructies op de hierboven gelinkte sites veel beter zijn dan ik zou kunnen repliceren!

Ik ben al een aantal jaren een grote fan van internetradio, met name de door luisteraars ondersteunde Soma FM-zenders, dus het was bevredigend om mijn eigen exclusieve afspeellijst met favoriete zenders (Secret Agent, Illinois Street Lounge en o.a. Boot Liquor).

Sinds de start van dit project heb ik verschillende hoogwaardige audio-add-ons voor de pi zien verschijnen, en een deel van mij wenste dat ik een van deze had gebruikt voor een meer audiofiele ervaring, maar uiteindelijk wilde ik dat dit een fantastisch uitziende radio zijn voor incidenteel gebruik in de eetkamer in plaats van mijn belangrijkste hifi-systeem, en ik ben blij met de geluidskwaliteit.

Stap 2: De zaak Deel 1

Ik vond het geweldig om deze oude B&O-cassettespeler op te halen voor slechts £ 12, hij dook op in mijn lokale Gumtree-zoekopdracht (gratis advertenties) en was al kapot, afgezien van de VU-meterlampjes. Ik hou gewoon van de eigenzinnige stijl van deze vintage audio-scheiders, mijn zwager had een soortgelijke BeoMaster in de jaren 80 en het was zo anders dan de andere technologie in die tijd, met zijn elegante schuifregelaars en functies verborgen achter schuifpanelen - ik moest het kopen.

De eerste taak was om de oude ingewanden eruit te halen, dus ging ik aan de slag met een schroevendraaier - vreemd genoeg aangemoedigd door de demontage-instructies op het achterpaneel en geleid door de complete servicehandleiding, verbazingwekkend genoeg nog steeds beschikbaar op de B&O-website. Ik verwachtte een plastic chassis, lijm enz. aan de binnenkant te vinden, maar het was kamerbreed aluminium, staal en circuits, bij elkaar gehouden door tientallen bouten van verschillende groottes en kopvormen, afhankelijk van hun functie. Ik was niet alleen verbijsterd over de complexiteit van een complete strip-down, ik was echt onder de indruk van de kwaliteit en aandacht voor detail in de behuizing, alles paste precies.

Op dit punt besloot ik dat ik voor de lol zou proberen de normen voor de wederopbouw hoog te houden - met bouten en moeren voor de constructie en zo min mogelijk lijm en lijm. Dit maakte het een beetje moeilijker, maar voelde meer trouw aan het origineel - en was erg handig bij de meerdere keren dat onderdelen moesten worden gedemonteerd. De behuizing is gestript in ongeveer een miljoen onderdelen volgens het geëxplodeerde diagram, allemaal massief metaal, behalve de VU-meters en schakelaars. Ik hield de afgedankte onderdelen bij de hand en gebruikte geleidelijk het grootste deel van de originele solid-core bekabeling terwijl ik de vervangende circuits bouwde, met aan het einde slechts een paar korte draden over.

Met alles in stukjes was het tijd om mijn aandacht te richten op de soundbar, en op zoek te gaan naar een manier om deze in de behuizing te integreren.

Stap 3: De Soundbar

De soundbar was nogal een low-end (Sainsbury's tech-merk) die werd geleverd met een tweedehands tv die ik kocht, dus ik had geen zorgen om hem uit elkaar te halen, nadat ik hem eerst had getest - de geluidskwaliteit was redelijk goed, alleen een beetje sissend bij lage volumes, niet anders dan een 80s bandrecorder! Er was niet veel aan de hand, alleen de twee luidsprekers, een bord voor de versterker, een voor de status-LED's en IR-sensor en een apart kleiner bord voor de aan / uit-modus en volume-microschakelaars.

Het was vrij duidelijk dat de luidsprekers niet aan de achterkant of zijkanten van de behuizing konden worden gemonteerd, omdat deze van massief aluminium waren en de volledig originele look zouden bederven, dus besloot ik ze aan de voorkant te plaatsen, onder een hoek naar beneden, zodat ze zou het apparaat niet te lang en lelijk maken, maar niet zo schuin dat het geluid gedempt zou worden. Ik hakte de originele soundbar-behuizing af tot de breedte van de Beocord en maakte er nieuwe luidsprekeruitsparingen in met een gatenzaag - de eerste keer dat ik er een gebruikte, maar het was echt een nette klus! Ik heb toen een deel van het achterste deel van de behuizing uitgesneden, zodat het in de juiste hoek aan de behuizing kon worden bevestigd.

Ik heb gaten geboord in het voorste deel van de bovenkant van de aluminium behuizing, vervolgens vastgeschroefd in de soundbar-behuizing en deze met meccano-beugels aan de onderkant van de behuizing verbonden, iets wat ik veel heb gebruikt in deze build. Dit verhoogde de hele unit met ongeveer 30 mm aan de voorkant, dus ik gebruikte 10 mm dakbouten om op dezelfde manier op te krikken en de achterkant van het chassis stevig met de basis te verbinden. Dit werkte heel goed omdat de boutkoppen stevig aan de basis waren bevestigd, wat betekent dat het chassis precies omhoog of omlaag kon worden gebracht door de bevestigingsmoeren af te stellen. Inmiddels had ik een solide maar lege koffer - tijd om wat dingen toe te voegen!

Stap 4: Het Pi-platform en de grote knoppen

Het originele mechanische tape & button-mechanisme was bevestigd op een solide metalen chassis, waaraan de motoren, hendels en wat niet was vastgeschroefd. Dit was een geweldig ontwerp, omdat het betekende dat het aluminium deksel en de voorpanelen konden worden verwijderd zonder het cassettemechanisme te verstoren, wat vermoedelijk het onderhoud vergemakkelijkte. Ik besloot om te proberen dit na te maken, zodat de Pi precies in de juiste positie onder het cassettevenster zou worden gehouden. De dakbouten werkten zo goed op de behuizing dat ze een voor de hand liggende keuze waren om dit drijvende platform te ondersteunen. Bij het graven naar materialen vond ik een oude dikke perspex fotolijst, ideaal voor de klus. Het was niet alleen gemakkelijker te snijden en te bewerken dan metaal, het was ook transparant, erg handig voor het nauwkeurig aftekenen van montagegaten. Eerst heb ik de gaten voor de dakbouten geboord en toen het platform op zijn plaats was vastgezet, heb ik (meerdere keren) gemeten waar de schakelaarassemblage zou moeten worden gemonteerd. Ik wilde optimaal gebruik maken van de grote mechanische bedieningsknoppen op de tape, omdat ze iets heel solide en tastbaars hebben, bijna zoals pianotoetsen. Ze werkten oorspronkelijk met een uitgebreid systeem van hendels om de functies van de band te regelen, en het was geweldig dat ze als een op zichzelf staand subsamenstel van het bandchassis werden gedemonteerd, met hun veren en hendels intact. Ik maakte ze vast aan het plastic platform en maakte een gat onder elke schakelaar waar de hendel doorheen kon steken. Een paar mm in beide richtingen zou ervoor zorgen dat de schakelaars in de behuizing blijven plakken, dus dit duurde even. Ik wilde dat deze knoppen de radio zouden bedienen, dus maakte ik een kleine microschakelaar met hendel achter elk ervan vast, zodat de "staart" van de knop die oorspronkelijk een mechanisme werkte, nu op de schakelaar zou klikken. Het was op dit punt dat ik naar buiten moest om een nieuw assortiment bouten en moeren te kopen, omdat ik mijn voorraad al had uitgeput! Met de knoppen en microschakelaars op het platform was het volgende dat moest worden gemonteerd de Pi zelf en de tape deksel met het venster. Het deksel had verschillende handige montagegaten aan de zijkanten - nog handiger omdat ze op dezelfde afstand van elkaar stonden als meccano-gaten! Ik had oorspronkelijk gehoopt om het tapedeksel omhoog te laten komen en de Pi eronder te onthullen, maar dit was gewoon te ingewikkeld, dus maakte ik meccano-beugels om het stevig op het perspexplatform te houden. Nu het tapedeksel precies op de juiste plaats zat, moest ik hetzelfde doen voor de Pi, en dit is waar het perspex-platform echt hielp, omdat ik de Pi precies onder het deksel kon plaatsen en vervolgens nauwkeurig de montagegaten van de Pi kon markeren door vanaf de andere kant door het perspex te kijken. Met de Pi stevig op zijn plaats heb ik de voorste knophendelschakelaars aangesloten op de jumperposten op het displaycircuit.

Stap 5: De VU-meters

De analoge VU-meters waren een van mijn favoriete dingen aan deze cassettespeler - het maken van een internetradio in dit geweldige geval, maar het niet gebruiken van de VU-meters was gewoon geen optie, dus ik speurde het web af op zoek naar mogelijke oplossingen. De beste die ik vond was een "how-to" geschreven door Menno Smits, waarin werd beschreven hoe hij en zijn vrouw een analoge VU-meter hadden laten lopen vanaf een Raspberry Pi met behulp van een AD557 DAC (digitaal naar analoog converter) geïntegreerde schakeling die was aangesloten op de Pi's GPIO-uitgangen - zijn pinout-diagram is bijgevoegd en de weblink is zeker de moeite van het bekijken waard als je meer informatie wilt. Dit leek de ideale oplossing, want dankzij de extra hoge gpio-header kon ik gewoon een schoenmakerbord op de DAC aansluiten om de VU-meters te voeden. Ik probeerde dit eerst uit op breadboard (deels met behulp van jumpers gemaakt van de originele B&O-kabels) en kreeg het gewoon niet werkend - hoewel dit een softwareconfiguratieprobleem leek te zijn in plaats van het circuit of het prototype. Het voorbeeld van de VU-code die ik had gevolgd, was gebaseerd op muziek die rechtstreeks werd afgespeeld op een pi die was aangesloten op een monitor enz., terwijl de mijne de geïnstalleerde internetradio gebruikte. Ik heb een tijdje naar de details en foutmeldingen gekeken en ontdekte dat geluid op de Raspberry Pi en Linux in het algemeen een behoorlijk complexe zaak is! De VU-code vertrouwde op PulseAudio om het piekvolumeniveau door te geven aan de GPIO-pinnen, terwijl de internetradio de Alsa-decoder leek te gebruiken. Dit werd vrij snel verwarrend - ik boekte goede vooruitgang dankzij de vele forums en kreeg uiteindelijk een enkele foutmelding "sink seen: auto_null / Dummy Output". Wordt vervolgd, iemand ideeen? Ik vermoed dat ik nader moet kijken hoe PulseAudio en Alsa zijn geconfigureerd. Ik besloot hier later op terug te komen en bracht het circuit over van soldeerloze breadboard naar een gesoldeerd stripboard, waarbij ik meer van de originele bekabeling voor de permanente verbindingen en gesoldeerde posten voor de GPIO-verbindingen gebruikte, zodat ze indien nodig konden worden gewijzigd. Nog steeds wat ik echt wilde doen was die vervelende VU-naalden laten bewegen! Ik experimenteerde met eenvoudige scripts om de GPIO-uitgangen van laag naar hoog te draaien, en gelukkig via het DAC-circuit bewoog dit de naalden. Door de timings in het script aan te passen, kon ik veranderen hoe snel ze heen en weer hapten en een natuurlijke beweging kregen. Ik heb vervolgens het script ingesteld om te worden uitgevoerd bij het opstarten door (sleep 11;sudo python /home/pi/VU/sample2.py) & toe te voegen aan het rc.local-bestand in de /etc/-map van de Pi - er zijn andere manieren om om dit te bereiken, maar dit werkte prima voor mij, met het "slaap" -interval getimed zodat de naalden zouden beginnen te bewegen op hetzelfde moment dat de muziek begon te spelen. Het was een compromis om de VU-meters niet in de exacte tijd op de muziek te laten bewegen, maar om ze überhaupt aan het werk te krijgen, vooral aangestuurd via de Pi, was zeer bevredigend, en omdat het slechts code is, kan er op elk moment aan worden gesleuteld! meters werden oorspronkelijk verlicht door hele lieve kleine lampjes, maar ik dacht dat het het beste was om deze te vervangen en koos in plaats daarvan voor heldere witte LED's.

Stap 6: versterkerregeling en montage

De soundbar moest afzonderlijk van de Pi worden bediend en (mogelijk tot in de kern) had hij slechts drie hardwareknoppen: een gecombineerde stand-by/modus-knop, afhankelijk van de duur van de toetsaanslag, en volume omhoog / volume omlaag. Nadat ik de grote cassetteknoppen op de Pi had aangesloten, had ik er gemakshalve nog een over (Pauze), dus besloot ik deze voor de Standby/Mode-functie.

Voor het volume omhoog en omlaag heb ik microschakelaars met hendels bevestigd aan de onderkant van de originele schuifregelaar voor volumeregeling, zodat het omhoog en omlaag bewegen op de schakelaars zou klikken, waardoor meer van het oorspronkelijke gevoel behouden bleef. Om deze nieuwe schakelaars aan te sluiten, heb ik "ingebroken" in het besturingscircuit van de soundbar, door de pinnen te identificeren die door de microschakelaars worden gebruikt en ze voorzichtig omhoog te wrikken met een kleine schroevendraaier - net ver genoeg om een kabel rond de schakelaarpoot te halen en te solderen op zijn plaats.

Het versterkercircuit heeft een indicatiepaneel gemonteerd tussen de luidsprekers met LED's om de stroomstatus en audiobron (Line / Bluetooth) aan te geven. Het circuit van de hoofdversterker moest vrij dichtbij worden gemonteerd, omdat er slechts een korte en fragiele lintkabel tussen zat. Om dit te bereiken zonder de aux- en power-ingangen te blokkeren, heb ik enkele beugels van meccano gemaakt die het versterkercircuit stevig rechtop in de behuizing, tussen en net achter de luidsprekers hielden. Het schakelcircuit van de versterker was vastgeschroefd aan de onderkant van de behuizing in de buurt, zodat alles netjes bleef. Hoewel de soundbar wel instelbare balans, bas en enkele kamereffecten heeft, worden deze functies beheerd met zijn mini-afstandsbediening. Om deze opties open te houden, maar toch de retro-sfeer te behouden, heb ik de afstandsbediening in de behuizing van een cassettebandje gemonteerd door een gat ter grootte van een afstandsbediening te maken met een roterend gereedschap, zodat het handig kan worden gehouden maar er niet al te misplaatst uitziet.

Stap 7: De zaak: deel 2

Nu de meeste onderdelen waren gemonteerd, was het tijd om de behuizing af te werken - vooral de gapende gaten aan de achterkant en zijkanten.

Door de hele behuizing op te tillen om plaats te bieden aan de soundbar, was er rondom een opening van 30 mm gelaten, wat erg handig was voor het plaatsen van de componenten en het aansluiten van de jumperkabels (soms met een lang pincet, zoals in het bordspel Operation) maar ik wilde de afgewerkt product om zoveel mogelijk de strakke lijnen van het origineel te behouden.

Aanvankelijk wilde ik aluminiumplaat gebruiken om de gaten te dichten, maar ik had gewoon niet het gereedschap om het precies genoeg te snijden, en het zou moeilijk zijn geweest om het op de behuizing te passen met alle componenten die nu waren geïnstalleerd. De aluminium zijkanten met houteffect waren met kleine stelschroeven aan de behuizing bevestigd, waardoor alle bouten erin verborgen waren, dus ik besloot deze gewoon te verlengen door een zwarte plastic "rok" aan de onderkant van elk toe te voegen, precies op de juiste maat gesneden.

Het was handig dat ik de ongebruikte helft van de soundbar-behuizing had bewaard "voor het geval dat" en ik in staat was om beide nieuwe zijpanelen hiervan in een paar avonden op te zwepen. Ik heb op dit punt een compromis gesloten door ze eenvoudig op de originele zijpanelen te lijmen, maar ze zien er redelijk goed uit en waren gemakkelijk te monteren. De opening aan de achterkant van het apparaat werd opgeruimd met een hoes die ook was gemaakt van de overgebleven soundbar-behuizing - het had bijna precies de juiste maat en vorm. Omdat de enige dingen aan de achterkant van de radio de stroomkabel en de wifi-adapter zijn, was dit een heel eenvoudige klus, met behulp van de originele bouten en boutgaten om hem op zijn plaats te bevestigen.

Stap 8: Sugru

Ik wilde Sugru al een tijdje uitproberen en dit project gaf me de perfecte kans. Omdat zoveel van de behuizing van metaal bleek te zijn, maakte ik me zorgen over het effect dat dit zou kunnen hebben op het signaal naar de USB-wifi-adapter van de Pi, dus besloot ik een USB-verlengkabel te gebruiken om hem uit de achterkant van de geval.

Er was een heel handig gat hiervoor, de DIN-aansluiting waar de cassettespeler op een externe versterker zou zijn aangesloten. Het gat was groot genoeg om de USB-aansluiting door te prikken, maar hoe moet het op zijn plaats worden vastgezet? Sugru te hulp! Als je er nog nooit van hebt gehoord, lijkt Sugru een beetje op play-doh en wordt het geleverd in kleine zakjes. Je kunt het kneden en vormen als boetseerklei, maar als het 's nachts wordt bewaard, hardt het uit tot rubber - perfect voor het maken van een speciaal gevormde doorvoertule om de USB-aansluiting stevig op zijn plaats te houden. Het is niet het leukste werk dat je ooit hebt gezien, maar voor een eerste experiment werkte het heel goed, en ik kan er nu heel veel praktische toepassingen voor bedenken in andere projecten.

Stap 9: Stemmings-LED

Ik wilde graag dat de originele roterende tape-teller aan deze build zou werken, zodat hij zou ronddraaien terwijl de muziek speelde, maar in de praktijk was dit gewoon niet mogelijk - het mechanisme zou de Pi in de weg hebben gestaan en lintkabel, en om het met een motor te laten werken, zou een andere voeding of op zijn minst een batterijpakket nodig zijn geweest.

Ik was echter vastbesloten om iets te doen met het kleine vierkante gerookte "venster" en dacht dat het leuk zou zijn om het rood op te laten lichten om bij het scherm te passen. Ik kocht een selectie van 5v-LED's van de lokale Maplin en probeerde verschillende opties, lopend van de 5v-uitgang van de Pi - gewoon rood was mooi en ingetogen, maar hoewel helder-achtig, was de LED diffuus en verlichtte het "venster" niet echt erg goed. De van kleur veranderende LED was absoluut de juiste keuze - hij was echt helder en de kleurverandering was veel subtieler dan ik had gedacht.

Pas toen ik de radio van de werkbank naar een andere tafel verplaatste, zag ik echter zijn ware helderheid, de LED produceert een heel mooie omgevingslichtkegel boven de radio - vooral effectief (hoewel moeilijk te fotograferen) bij weinig licht met een helder cassettebandje bovenop om het licht op te vangen.

Stap 10: Afwerking

Door de laatste stukjes van de behuizing in elkaar te passen, was het project vrijwel klaar, de laatste taak was om de stoffen luidsprekerafdekking te maken, die slechts een ingekorte versie was van degene die op de soundbar was gemonteerd, met extra gaten. De stof van de luidspreker werd aan het frame gelijmd en op zijn plaats geschoven, met de overlappende stof achter de nieuwe panelen aan de zijkanten.

Zoals altijd was er een last-minute wijziging! Bij het testen met de kinderen was het duidelijk dat, hoewel het perspex platform sterk was, het toch wat meegaf, genoeg om de grote knoppen sponsachtig aan te voelen. Dit was vrij eenvoudig te verhelpen met een paar balsahouten steunen - hoewel dit met alles in de koffer een ander delicaat pincetwerk was.

Alles bij elkaar genomen heb ik erg genoten van deze build - heel precies moeten zijn met metingen en niet frituren of krassen op de onvervangbare originele onderdelen was een dagelijkse uitdaging, maar het is uiteindelijk geworden zoals ik had gehoopt, een solide en functionele internetradio met een klassiek ontwerp.

Als je dit project leuk vindt en meer wilt zien, kun je mijn website bezoeken voor lopende projectupdates op bit.ly/OldTechNewSpec, meedoen op Twitter @OldTechNewSpec of je abonneren op het groeiende YouTube-kanaal op bit.ly/oldtechtube - geef een deel van je oude technologie een nieuwe specificatie!

Hoofdprijs in de hergebruikwedstrijd