Infinity Icosahedron 2.0 - Ajarnpa

2024 Auteur: John Day | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-01-30 11:17

Sinds Make Munich met een gigantische stap dichterbij komt, is het tijd om wat nieuwe exposities te bouwen. De eerste test met een aan elkaar geplakte ikosaëder was succesvol, dus ik wilde een meer opgeruimde versie bouwen van spy mirror-acryl voor betere reflecties. Op een zijproject in afwachting van de 3D-prints heb ik ook de eenvoudige kubusversie gebouwd.

Een lasersnijder wordt gebruikt voor het snijden van zowel acryl-spionspiegels als diffusorplaten voor de icosaëder en het frame voor de kubus, terwijl een 3D-printer wordt gebruikt voor het frame van de icoshaedron en stands.

Voor de verlichting worden WS2812b-strepen met een ESP32 als controller gebruikt. De kubus gebruikt strepen met 60 leds/m, de ikosaëder strepen met 144 leds/m.

Acryl spion spiegel kan eb worden gekocht bij Pyrasied, een bron voor allerlei interessante acryl.

Stap 1: 3D-puzzel

Mijn icosaëder is gemaakt door driehoeken van 15 cm lengte (vanwege de bedmaat van de Epilog van 60 cm * 30 cm). Voor verbindingen gebruiken we de bestanden uit het bestand Icosaeder.scad: Als parametrisch ontwerp kunt u het ontwerp eenvoudig wijzigen voor verschillende maten en soorten LED-strepen. De connector() -module daar toont het clip-onsysteem voor de randen: ik verdeel het in 3 delen om gemakkelijker te kunnen printen zonder enige ondersteuning. Gaten aan de buitenkant worden gebruikt om de LED's en de condensatoren ernaast op de streep op het ontwerp te knippen, terwijl de acryldelen (3 mm dik) aan de zijkant worden geklikt.

Een diffusor gemaakt van 3 mm semi-transparant acryl is aan de binnenkant aangesloten voor lichtgeleiding (zie derde afbeelding). Voor stabilisatie worden de 3D-prints aan de randen aan elkaar gelijmd met Epoxy.

Stap 2: Bedrading

Bij het monteren van de ikosaëder worden de LED-stripes aan de buitenzijde gelijmd. Voor eenvoudigere bedrading beginnen we op een hoek, gaan er een zigzaglijn omheen, gaan daarna verder met de zigzag in het midden en eindigen met de bovenste 5 driehoeken in één lijn. In de meeste gevallen kunnen we dus gewoon van de ene strip naar de andere draad met zilverdraad.

Dit laat enkele randen buiten deze lijn: Hier gaan we van de ene streep datum naar buiten in deze streep en op zijn uiteinde terug op de strook naar het begin en de zigzaglijn, vastgezet met tape.

Voeg de controller direct aan het begin toe en test elke geassembleerde strip, aangezien beide gegevensrichtingen niet meer zichtbaar zijn en daarom wordt het niet aanbevolen om alle strips voor het solderen te monteren.

Stap 3: Afwerking

Voor het afdekken van de strepen (al was ik in de verleiding gekomen om strepen en zilverdraad zichtbaar te laten) zijn op de LED-strepen dunne blokjes gelijmd (de kubus() aan het einde van de onderdelenlijst in OpenScad). De randen zijn bedekt met doppen, die in vorm worden gebogen, en er wordt een standaard uitgeprint (socket()).

Omdat ik een verkeerde hoek heb gebruikt voor de kokerarmen, worden dunne strepen zwart schuim gebruikt als afstandhouder (derde foto), wat het een mooi zwevend tintje geeft.

Het gat aan de achterkant van de standaard wordt gebruikt om de ESP te bedekken, het gebruikt op dit moment alleen het basisvoorbeeld van de Fast-LED-Library, geüpload met de Arduino IDE, met de strepen op pin 17, 5V aangesloten op de ESP's 5V, hetzelfde voor aarde.

Stap 4: Bonus: Kubus

Tijdens het wachten op de 3D-prints raakte ik verveeld en bouwde ik een basiskubus met een randlengte van ongeveer 30 cm. Eerst worden de Stripes in Cube.svg uit 5mm MDF gesneden en aan elkaar gelijmd (zowel met lijm als met tape voor snellere montage).

De zijkanten zijn geoptimaliseerd voor strepen met 60 LED's/m, met 60 LED's gelijmd aan één kant van het frame, met in totaal 360 LED's, de Ikosahedrons gebruikten 630 LED's.

Deze strepen worden weer op hun plaats gehouden met tape gewikkeld rond frame en streep. Elk van de zes strepen kreeg vervolgens een 4-draads verbinding (VCC, GND, Data uit en in) met een platte kabel, weer op zijn plaats houden met tape en langs het frame geleid naar een centraal punt dat wordt gebruikt voor de stand, waar ze worden aangesloten een rij.

Vervolgens werd de Cube_Box.svg ontworpen met CutCAD (ik heb net de fout gemaakt om een symmetrische opstelling aan te nemen terwijl ik dezelfde kant steeds opnieuw knipte, waardoor er fouten in sommige randen achterblijven (gelukkig, verwaarloosbaar)). Vervolgens wordt in een hoek een driehoekig gat gemaakt voor bedrading en worden de acrylspionspiegelplaten aan elkaar geplakt.

Op dit moment twijfel ik nog om het mooier aan elkaar te lijmen zonder de tape of design cover voor de randen. Ze zijn al opgenomen in het bestand icosaeder.scad, hetzelfde geldt voor de stand van de kubus, die daarna werd afgedrukt.

Het gebruikt weer een verborgen ESP in de socket met hetzelfde programma als voorheen.

Stap 5: Volgende stappen

het ziet er al leuk uit, maar in de komende weken moet ik wat interactiviteit toevoegen. De ene wordt geluidreactief gemaakt, de andere is waarschijnlijk verbonden met drie hartslagsensoren (één voor elke RGB-kleur). Andere opties zijn hersengolven, of misschien een spel erop ontwerpen.

Maar om te beginnen geniet ik gewoon van de kleuren.